- autumo
- autŭmo, āre, āvi, ātum
- tr. -
[st1]1 [-] dire, affirmer.
- Plaut. Cap. 606 ; 891; Men. 760.
- autumare + prop. inf. : affirmer que.
- Plaut. Cap. 236; Ter. Haut. 19
[st1]2 [-] dire, nommer, appeler.
- quam Dido autumant, Vell. 1, 6, 4 : qu'ils appellent Didon.
- cf. Hor. S. 2, 3, 4.
[st1]3 [-] penser, estimer, croire.
- Gell. 15, 3, 6; Quint. 8, 3, 26.
* * *autŭmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] dire, affirmer. - Plaut. Cap. 606 ; 891; Men. 760. - autumare + prop. inf. : affirmer que. - Plaut. Cap. 236; Ter. Haut. 19 [st1]2 [-] dire, nommer, appeler. - quam Dido autumant, Vell. 1, 6, 4 : qu'ils appellent Didon. - cf. Hor. S. 2, 3, 4. [st1]3 [-] penser, estimer, croire. - Gell. 15, 3, 6; Quint. 8, 3, 26.* * *Autumo, autumas, pen. corr. autumare. Cic. Cuider, Estimer, Juger, Penser, Croire et dire.\Autumare. Dire. Plaut. Si vera autumas. Si tu dis vray.
Dictionarium latinogallicum. 1552.